Beiras: “Colaboraron con ese crime de Estado que é a austeridade”
Compostela.- No Parlamento de Galicia, Xosé Manuel Beiras principiou a súa intervención na elección do presidente da Xunta co poema de Rosalía de Castro A xustiza pola man de “Cantares Gallegos”.
Compostela.- No Parlamento de Galicia, Xosé Manuel Beiras principiou a súa intervención na elección do presidente da Xunta co poema de Rosalía de Castro A xustiza pola man de “Cantares Gallegos”.
Beiras lembra que o único mérito de Feijoo como candidato á Xunta foi a desastrosa privatización de Correos. Inquiriulle ao PP "Cara onde miraban dende a súa atalaia
de San Caetano? Ben o sei: para Madrid, que a Bruselas e Berlín non lles
alcanzaba a vista".
Engadiu que Galicia é roubada e asoballada polos poderes da meseta e do Mediterráneo. Un resumo en vídeo da intervención:
Aqués que ten fama de honrados na vila,
roubáronme tanta brancura que eu tiña;
botáronme estrume nas galas dun día,
a roupa de cote puñéronma en tiras.
Nin pedra deixaron en onde eu vivira;
sin lar, sin abrigo, morei nas curtiñas;
ó raso cas lebres durmín nas campías;
Meus fillos...,¡ meus anxos...!, que tanto eu quería,
¡morreron, morreron ca fame que tiñan!
Quedei deshonrada, mucháronme a vida,
Fixéronme un leito de toxos e silvas;
i en tanto os raposos de sangue maldita,
tranquilos nun leito de rosas dormían.
-¡Salvádeme, ou, xueces!-berrei... ¡Tolería!
De min se mofaron, vendeume a xustiza.
-Bon Dios, axudaime- berrei, berrei inda...
Tan alto que estaba, bon Dios non me oíra.
Estonces, cal loba doente ou ferida,
Dun salto con rabia pillei a fouciña,
Rondei paseniño... ¡Nen as herbas sentían!
I a lúa escondíase, i a fera dormía
(Cos seus compañeiros en cama mullida.)
Mireinos con calma, i as mans estendidas,
Dun golpe, ¡dun soio!, deixeinos sen vida.
I o lado contenta senteime das vítimas,
Tranquila esperando polo alba do día
I entonces..., entonces cumpréuse a xustiza:
Eu, neles; i as leises, na man que os ferira.